خودرهاگران: باید از اسارت های درون رها شد

به آن چه هستید اکتفاء نکنید به آن چه می توانید بشوید بپردازید
پذیرش آن چه هستیم و بسنده کردن به آن یعنی پایان خط تعالی فردی
دچار روزمره گی شدن و فراموش کردن این که فردایمان باید از امروزمان بهتر باشد چیزی نیست جز در جا زدن و پیش نرفتن
اگر اکثریت یک ملت دچار روزمرگی شود یک فاجعه است، اما اقلیتی هست که می تواند به این فاجعه پایان دهد. اقلیتی که از روزمرگی گریزان و به دنبال تکامل و بهبود و تغییر و پیشرفت است
نظام استبدادی کاری می کند که انسان ها همگی در فقر و ترس و جهل گرفتار باشند و به این حصار سه ضلعی عادت کنند تا آن جا که فقر را عادی بپندارند، ترس را پنهان کنند و جهل خویش را آرایش
در نظام استبدادی باید نخست از جهل رهید، با آگاهی بر ترس غلیه کرد و در نهایت به مبارزه با فقر پرداخت. به نظر می رسد آنها که می پندارند اول باید فقر برطرف شود تا بتوان ترس و جهل را از میان برد مسیر را وارونه طی می کنند. تا شما چه فکر کنید…
سازمان خودرهاگران توصیه می کند که با غلبه بر ضعف های درونی و بندهای خود ساخته به انسانی تبدیل شویم که در جستجوی تغییر و تکامل در زندگی شخصی و اجتماعی است. باید از اسارت های درون رها شد تا از اسارت بیرونی آزاد گشت. هر گامی که در مسیر اعتلای خویش برمی داریم قدمی است در مسیر تکامل جامعه و بشریت