خودرهاگران: ما می توانیم ایرانی بسازیم بی مانند و پرشکوه

چرا نتوانیم ایرانی را تصور کنیم آزاد و آباد؟ چرا باید سطج ایده آل ما به بازگشت به “دوران طلایی امام” سقوط کند؟
چرا باید اجازه دهیم که به جای آزمانی کشوری آزاد، دمکراتیک، قدرتمند به سوی هدف های حقیر و کوچک و پست فرو رویم؟
چرا باید فرهنگ شکست و ناامیدی و حداقل گرایی میان ما ایرانیان جا بیافتد و بلندپروازی و اعتلاء گرایی در ما نابود شود؟
تا کی باید دل خوش بداریم که نجات ما از این نظام از جانب جناحی بیرون آمده از خود این نظام باشد که در نهایت هدفش حفظ آن و ایجاد تغییراتی کوچک برای تامین بقای آن است؟ چرا چیز دیگری را تصور نکنیم، به کلی متفاوت و به طور پایه ای دیگرگون؟
تن دادن به سازش و تسلیم و سر به زیر انداختن با ذات بشر در تضاد است. ما انسانیم و قدرت و تواناییمان نا محدود است، ما می توانیم ایرانی بسازیم بی مانند و پرشکوه.
سازمان خودرهاگران بر این باور است که با تلاش و کوشش سازمان یافته می توان به جامعه ای دست یافت انسان مدار، آزاد، دمکراتیک مبتنی بر عدالت و پیشرفت. کشوری قدرتمند و صلح طلب، مملکتی ثروتمند و بخشنده…