خودرهاگران: هیچ ملتی تصادفی به آزادی نمی رسد.

  1. هیچ ملتی تصادفی به آزادی نمی رسد.
  2. هیچ ملتی با اتکاء و امید به دیگران آزاد نمی شود.
  3. هیچ مبارزه ای بدون هدفی والا و برنامه ریزیی درخور سبب رهایی یک ملت نمی شود
  4. هر ملتی، تا زمانی که ترس پیشه کند، در قید بندگی می ماند.
  5. با تکیه بر سازماندهی است که می توان حرکتی هدفمند را آغاز کرد، پیش برد و به سرانجام رساند.
  6. با تکیه بر خردگریی و دلاوری می توان مشکلات مبارزه را به طور سازمان یافته حل و فصل کرد
  7. سازمان خودرهاگران ضرورت خودآگاهی و خودسازماندهی را یاد آور می شود. به واسطه ی این دو مردم دارای قدرت اجتماعی می شوند و می توانند هم حاکمیت استبدادی را پایین بکشند، هم مانع از روی کار آمدن یک جریان استبدادگرای دیگر شوند و هم به طور نهادینه ریشه کن شدن استبداد از جامعه را نظارت کنند.