خبر دزیدن تندیس های شخصیت های فرهنگی و تاریخی ایران چند هفته ای است که پخش شده است. چگونه است رژیمی که مدعی حفظ امنیت خلیج فارس و مهارکردن حرکت های اعتراضی «فتنه گران» – بخوانید مردم معترض ایران – می باشد قادر به نگهدار چند تندیس در قلب پایتخت خود نیست؟ پاسخ روشن است زیرا کار خودشان است. مگر ممکن است که بتوان در وسط شهر و در حالی که گشت های نیروهای سرکوبگر در همه جا پراکنده هستند بتوان با استفاده از وسایل سنگینی مانند اره برقی و زنجیرهای سنگین و با بکارگیری خودروهای باربری این مجمسه ها را ربود و برد و آب هم از آب تکان نخورد؟ آن هم نه یکی و نه دو تا که تا به حال نزدیک به ده تا.
سناریوهای مسخره رژیم فقط اهانتی است به هوش مردم ایران. واقعیت این است که این نیز یکی از حرکت های برنامه ریزی شده باند پاسداران راس حاکمیت در جهت محو و نابودی آثاری فرهنگی متعلق به تاریخ ایران است. آنها بر اساس نظر کارشناسانی که رژیم را سرپا نگه داشته اند برآن شده اند تا با برداشتن این مجسمه ها لطمه ای دیگر به حافظه تاریخی مردم وارد آورند و چه بسا تا چند ماه دیگر در این محل ها مجسمه ی «کشته شدگان جنگ» و یا نمودهای ضد میهنی دیگری را بگذارند.
هدف آنها این است که دیگر مردم به طور روزانه تندیس ستارخان و باقرخان و امثال او را نبیینند تا یادآورشان شود که کسانی در تاریخ معاصر این کشور برای دفاع از آزادی سلاح بدست گرفتند و تا پای جان ایستادند. آنها می خواهند حافظه ی جمعی ایرانیان را از شاخص ها و نمودهای خویش تهی کنند.
باید بدانیم که این تنها گام این رژیم ضد ایرانی نیست. حذف برخی اسامی از تاریخ ایران، اخراج اساتید میهن دوست از دانشگاه ها و ساختن دهها سریال تلویزیونی سرشار از دروغ و تحریف گام های دیگری از این دست است. تا زمانی که باند ضد ایرانی مشایی، محصولی، فیروزآبادی، احمدی نژاد و امثال او بر راس قدرتند این روند ایرانیت زدایی از ایران ادامه خواهد یافت.
تندیس ستارخان با آن چه دور گردنش داشت پیامی را به مردم می داد که سبب وحشت یک رژیم رو به زوال شد.