میلاد خودرها
شعری از کاوه آهنگران
===================
کودکی فرخنده پی ” زاده شده درمیهنم
کاز فروغ روی ِ اوروشن شده پندار ها
کودکان ” آینده سازانند هنگام بلوغ !!
لیک این کودک ز ِ بدوش میکند بس کارها !!!
چونکه غیرازمغز ِ انسان ُمعجزه درکارنیست
گرکه گویم معجزه کردست باشد بس روا
دائم از برنامه ریزی گوید وساماندهی
یا که از انسانگرایی بس کند اقرارها
سرخوشم ازاینکه این نخبه بزاده دروطن
وین چنین نخبه ندیدم من به عمر و پارها
گوید او برخویشتن تکیه بباید ” نی دگر!!
تاکنی از بهر خود یا بهر کشورکارها !!
تکیه اش انسانگرایی وخِرَد ” حقّ ِ بشر
وزهمه حفظ ِ کرامت ها بگوید بارها
کودکان در راستگویی کرده اند غوغا” ولی
این یکی درراستگوییّ وخِرَد ” شهکارها
)مهر) گوید گر که مشتاقی بدانی نام او
نام زیبایش بباشد “سازمان خود رها
======================
خوش آمدی ای کودک وارسته به دنیا
با آمدنت مهر بشد هدیه به دلها
غمها توبراندی زدل وشادنمودی
آنسان که دگر می نشناسیم سرازپا
امیّد بدارم که چنین رسم پُر از مهر
مانََد به همه عُمر تو درهرگََهَ وهرجا
با نیکی کرداروبه پندار وبه گفتار
گردی سبب فخر ومُباهات “پس ازما
با دیدن تو شادی مردم شود افزون
آنهم نه به پیش وبَر ِ تو بلکه ز دلها
غیر از ره ِ انسانیت ات راه نپویی
تا یا ور مردم شوی ورهزن ِ دلها
دشمن بشوی برهمه جبّار وستمگر
یار ِ همه مظلوم وستمدیده به هرجا
…….
….
خواستم خدمت دست تندر کاران و دانشمندان خود رها گران یک ساله شدن این سازمان را شاد باش عرض نمایم
سپاس