خودرهاگران: «سازماندهی» یک انتخاب نیست، اجباری است براساس ضرورت های مبارزه

برای پیروزی در مبارزات اجتماعی علیه رژیم های دیکتاتوری «سازماندهی» یک انتخاب نیست، اجباری است براساس ضرورت های مبارزه.
بدون «سازماندهی» سرنوشت مبارزه تابع قضا و قدر و شانس است، با «سازماندهی» آینده ی مبارزه روشن و قابل برنامه ریزی است.
سرگردانی، آشفتگی، عدم اطمینان نسبت به آینده ی مبارزات فقط ناشی از این است که به طور ارادی، هدفمند و برنامه ریزی شده اقدام نکرده ایم. و همه این ها در یک کلمه معرفی می شود: «سازماندهی».
هیچ مبارزه ای در هیچ کجای دنیا بدون حداقل «سازماندهی» نیروهای مبارز نه توانسته ادامه یابد و نه به پیروزی برسد. ما نیز در ایران از این قانونمندی گریزی نداریم.
اگر می خواهیم در شرایطی که رژیم به سوی چندپارگی و درگیری های درونی خود پیش می رود به قدرتی سرنوشت سازی دست پیدا کنیم، راه آن مشخص است: همکاری با یکدیگر، نزدیک شدن به هم و افزایش همیاری از طریق «خودسازماندهی مردمی» در دانشگاه ها، ادارات، کارخانه ها، محلات، مدارس و غیره.
سازمان خودرهاگران از همه ی هموطنان مبارز می خواهد تا خود را به دانش سازماندهی مجهز بسازند. یعنی بدانند که چگونه باید یک جمع دانشجویی، یک جمع کارگری و یا یک انجمن حرفه ای معلمان و یا یک جمع بیکاران را تشکیل داد و آن را به پیش برد. منابع در این زمینه کم نیست از جمله سایت سازماندهی: www.sazamandehi.org