قدرت اجتماعی، (یعنی قدرت خودسازمان یافته ی آموزگاران و کارگران و دانشجویان و پرستاران و…در قالب انجمن و شورا و سندیکا)، جدی ترین ضمانت برای جلوگیری از تداوم و بازتولید ساختارهای استبدادی در ایران است.
بد نيست تشکل‌ها و فعالان اپوزيسيون در مورد سرمايه‌گذاری بر روی قدرت اجتماعی برای خروج از بن‌بست کنونی، کنجکاوی به خرج داده و در اين مورد فعال برخورد کنند. به اين ترتيب جامعه وقتی می‌بيند که اپوزيسيون، يا بخشی از آن، دارد در مسير يک تغيير کيفی و برای حاکم ساختن اعضای جامعه بر سرنوشت خويش حرکت می‌کند شروع به اعتماد به اين مجموعه می‌کند.
تلاش برای دادن قدرت به مردم از همین حالا.
قدرتی است که از مجموع توان نهادهای سازمان یافته ی شهروندی به وجود می آید و از حقوق مردم دفاع می کند.
انجمن های هنری و ادبی، هسته های دانشجویی، سندیکاهای صنفی، شوراهای مدیریتی در سطوح مختلف، اتحادیه های کارگری، سازمان های غیر دولتی، موسسات غیر انتفاعی، … و هر نوع تشکلی که به ابتکار شهروندان عادی و در بیرون از ساختار حکومتی شکل می گیرد.
برای این منظور ما بهترین قالب فعالیت اقتصادی را «تعاونی» می دانیم. در تعاونی ها همه چیز به همه کس تعلق دارد. حاصل کار هر تعاونی به درون سیستم مبادله ی کالاها و خدمات می آید و به نیازهای همگانی پاسخ می دهد.
مشکل در تمرکز قدرت در دست غيرکُرد و غيرآذری نيست، مشکل در تمرکز قدرت در دست حکومت است، هر حکومتی. راهکار در جدا شدن کُرد و آذری از مجموعه‌ی ايران نيست، در اين است که قدرت اجتماعی در جای‌جای ايران شکل گيرد. نياز به اين است که شهروند ايرانی، آذری و خراسانی و خوزستانی و بلوچ و کُرد و غيره در سرنوشت اجتماعی خويش و نه در جست‌وجوی تعيين تکليف قومی خويش فعال شوند.
قدرت اجتماعی یعنی قدرت مردم در قالب اتحادیه ها، انجمن ها، شوراها، سازمان های غیر دولتی و … برای شکل دهی به این جمع های اجتماعی تلاش کنیم.
ارجحیت دادن قدرت اجتماعی بر قدرت سیاسی
Copyright © 2025 | WordPress Theme by MH Themes
